Dit kunstwerk werd gemaakt voor een wedstrijd en moest de strijd tussen goed en kwaad helder illustreren. Aangezien dit schilderij gemaakt was op basis van deze strijd, bevat het kunstwerk een betekenis. Nietzsche staat erg achter kunstwerken die een betekenis bevatten en zou dit, in de tijd van Dalí -waar iedereen wist waarvoor het schilderij stond- een puik kunstwerk vinden. Als de symboliek erachter echter zoek is en het schilderij dus niets meer is dan een abstract werk zonder betekenis, zou Nietzsche dit niet als kunst beschouwen. Volgens hem is de huidige mens het ontgroeid om een symboliek achter een kunstwerk te vinden en stelt hij dus dat het werk rond 1946 wel degelijk kunst was maar dat dit vandaag niet meer het geval is.
Hegel zal altijd een kunstwerk bekijken met de poging om tot een zelfbewustwording van de Geest te komen. Aangezien dit kunstwerk een illustratie is van het goede en het kwade, heeft het potentieel om tot een innerlijk te besef te komen. Hieruit volgt dat ook Gadamer dit als kunst zou beschouwen, omdat hij net als Hegel vindt dat kunst je iets moet bijbrengen. het enige verschil is dat het bij Gadamer meer gaat om bewustwording van ieder individu. In zeker zin zou je dit kunstwerk als subliem kunnen beschouwen omdat het over een onderwerp gaat dat groter is dan ieder individu en dit dus de mens overstijgt. Kant is het hier niet mee eens omdat hij niet gelooft dat de mens in staat is om iets subliem te maken. Hij kan dit werk dus wel als kunst beschouwen maar dan enkel in de vorm van schone kunst. Als we Plato over dit kunstwerk een mening laten uiten, zou hij het er moeilijk mee hebben om dit kunst te noemen. Plato stelt dat enkel de afbeelding op zich kunst kan zijn. Dit schilderij is voortgekomen uit de ideeën van Dalí zelf, het is dus geen replica van iets dat al bestond. Hij gebruikte enkel zijn gedachte als basis. Aan de andere kant heeft Plato een hekel aan dienende kunst omdat dit te ver staat van het oorspronkelijke, hetgeen waar God als schepper maat één exemplaar van heeft gemaakt. Aangezien dit schilderij speciaal voor een wedstrijd gemaakt is, kan het niet de stempel van pure kunst krijgen. Ook Houellebecq sluit zich hierbij aan omdat voor hem de kunstenaar een genie is. Een genie kan je volgens hem alleen zijn als de kunst je overkomt en als je als kunstenaar hieronder lijdt. Dalí had controle over dit kunstwerk, hij maakte het bewust en daaruit volgt dat dit niet door een genie en bij gevolg dus een kunstenaar gemaakt is waardoor je logischerwijs dit ook niet als kunst kan beschouwen. Ik heb al eerder vermeld dat dit kunstwerk een vorm van het sublieme kan bevatten omdat het over Goddelijke' thema's gaat en dit beangstigend kan zijn. Volgens Lyotard maakt een kunstenaar die het sublieme nastreeft zich noodgedwongen belachelijk en zou dit kunstwerk dus niet serieus genomen mogen worden. Ik denk echter dat als het sublieme van een kunstwerk komt door de 'sublieme' (hier: Goddelijke) boodschap die erachter zit, het wel degelijk als een serieus kunstwerk beschouwd kan worden. Als het kunstwerk eigenlijk niets afbeeldt en enkel inspeelt op angst, heeft Lyotard wel gelijk in mijn ogen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten